เนื้อหาหลักสูตรวิชาคณิตศาสตร์ ระดับชั้น ม.1 (เทอม1)
เลขหลัก ( พื้นฐาน )
บทที่ 1. สมบัติของจำนวนนับ
วันอังคารที่ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2561
วันอังคารที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2561
อังกฤษ
เนื้อหาหลักสูตรวิชาภาษาอังกฤษ ระดับชั้น ม.1
| เนื้อหาหลักสูตรวิชาภาษาอังกฤษ ระดับชั้น ม.1 | |
เทอม 1
|
เทอม 2
|
บทที่ 1. Questions and answers with is/am/are
บทที่ 2. This/that/these/those
บทที่ 3. Questions and answers with do/does
บทที่ 4. Is/Are and Do/Does
บทที่ 5. Would and May
บทที่ 6. How much and How many
บทที่ 7. On/next to/between
บทที่ 8. Sequencing words
|
บทที่ 1. Questions with what + do
บทที่ 2. Would like and Will have
บทที่ 3. Im ___- ing and I have to
บทที่ 4. Lets and going to
บทที่ 5. Lets/How about.. and like
บทที่ 6 Can and should
บทที่ 7. Adverbs of degree + adjectives
บทที่ 8. Simple past
|
ภาษาไทย
- การสร้างคำโดยใช้ คำมูล คำประสม คำซ้ำ คำซ้อน และคำพ้อง
- วิเคราะห์ชนิดและหน้าที่ของคำในประโยค
- วิเคราะห์ความแตกต่างของภาษาพูดและภาษาเขียน
- การแต่งบทร้อยกรองประเภทกาพย์ยานี ๑๑
๒. หลักการใช้ภาษาไทย ระดับชั้น ม.๒
- การสร้างคำสมาส
- ลักษณะของประโยค ( ประโยคความเดียว ประโยคความรวม ประโยคความซ้อน )
- การแต่งบทร้อยกรองประเภทกลอนสุภาพ
๓. หลักการใช้ภาษาไทย ระดับชั้น ม.๓
- จำแนกและใช้คำที่มาจากภาษาต่างประเทศ
- โครงสร้างของประโยคซับซ้อน
- ระดับของภาษา
- การใช้คำทับศัพท์และศัพท์บัญญัติ
- การวิเคราะห์และเปรียบเทียบสำนวนที่เป็นคำพังเพยและคำสุภาษิต
การยืมคำภาษาต่างประเทศมาใช้ในภาษาไทยทำให้ภาษามีความเจริญงอกงามและมีคำใช้มากขึ้น ลักษณะเช่นนี้ไม่เป็นการเสียหายประการใด ทั้งนี้เพราะมีการติดต่อระหว่างประเทศทั้งทางการทูต การค้าและวิทยาการต่างๆ มีการรับความรู้ซึ่งกันและกัน รวมทั้งการถ่ายทอดวัฒนธรรมและศาสนา จึงมีคำภาษาต่างประเทศในภาษาไทยหลายภาษา ได้แก่ ภาษาบาลี ภาษาสันสกฤต ภาษาเขมร ภาษาจีน คำชวา คำมลายู คำภาษาอังกฤษ คำฝรั่งเศส คำโปตุเกส คำภาษาอาหรับ เป็นต้น
การยืมคำจากภาษาบาลีและสันสกฤต คำยืมจากภาษาบาลีและสันสกฤตที่นำมาใช้ในภาษาไทย สามารถแบ่งเป็นประเภทได้ดังต่อไปนี้
1.ใช้เป็นราชาศัพท์ ราชาศัพท์ที่สร้างจากคำบาลีสันสกฤตมีมาก เช่น พระบรมราโชวาท พระราชเสาวนีย์ ในทางปฏิบัติ คำว่าราชาศัพท์หมายรวมถึงคำที่คฤหัสถ์ใช้กับพระสงฆ์และพระสงฆ์ใช้ในหมู่พระสงฆ์กันเองด้วย เช่น อาพาธ มรณภาพ นมัสการ อีกทั้งยังหมายรวมถึงคำภาษาแบบแผนและคำสุภาพทั่ว ๆ ไปซึ่งใช้กับข้าราชการและสุภาพชนอีกด้วย (ราชบัณฑิตยสถาน. , 2546 , หน้า 952) แต่จะแยกกล่าวในข้อต่อ ๆ ไป
2.ใช้เป็นศัพท์เฉพาะทางศาสนา ศัพท์เฉพาะเหล่านี้นิยมสร้างหรือยืมจากบาลีสันสกฤตเช่นกัน เช่น นิวรณ์ มุสาวาท โผฏฐัพพะ อิทธิบาท เวทนา
3.ใช้ในทางวรรณคดี ซึ่งใช้เฉพาะในร้อยกรอง โดยปรกติการเปลี่ยนแปลงเสียงของคำมักเป็นไปเพื่อความเหมาะสมกับบทประพันธ์ ที่เรียกว่า การกลายเสียงโดยเจตนาด้วย เช่น เวหน สุริยง เกศา มยุเรศ มาลี ราษตรี
4.ใช้ในภาษามาตรฐานหรือใช้เป็นคำสุภาพ ใช้ทั้งในภาษาพูดและภาษาเขียน เช่น บิดา มารดา สามี ภริยา ภรรยา บุตร ธิดา ประสงค์ นาม
5.ใช้เป็นศัพท์บัญญัติ หรือศัพท์เฉพาะทางวิชาการ แต่บางทีก็อาจมีการหาคำใหม่ที่ยังไม่เคยใช้ในภาษาไทยมาใช้ก็ได้ เช่น เจตคติ นันทนาการ บรรยเวกษ์
6.ใช้เป็นคำสามัญ คือคำภาษาพูดที่ใช้สนทนาทั่วไปในชีวิตประจำวัน เช่น อายุ เศรษฐี โรค ปัญหา ภาษา ชาติ ประเทศ สัตว์ หิมะ เวลา อาหาร
7.ใช้เป็นชื่อเฉพาะ ชื่อวัน เดือน ดวงดาวและกลุ่มดาวบนท้องฟ้า เทพเจ้าทั้งชายและหญิง ตลอดจนชื่อบุคคลในประวัติศาสตร์ ตำนาน และเทพนิยายต่าง ๆ ชื่อสถานที่และอื่น ๆ เช่น ชื่อจังหวัด อำเภอ แม่น้ำ และภูเขา เป็นต้น
การสังเกตคำบาลีและสันสกฤต
ภาษาบาลี
|
ภาษาสันสกฤต
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)
